Rosyjski Rząd Tymczasowy poniósł porażkę w wyniku tymczasowego statusu i próby przedłużenia wojny. Nie udało się też, ponieważ było to na łasce radzieckich sowietów.
Główną przyczyną niepowodzenia rosyjskiego rządu tymczasowego było to, że próbował on kontynuować wojnę. W czerwcu 1917 roku Rząd Tymczasowy zorganizował atak na Austrię. Gdy pierwszy atak się nie powiódł, członkowie Rządu Tymczasowego zbuntowali się. Z powodu wojennych niepowodzeń i powszechnego głodu, byli Tymczasowi członkowie przenieśli się do Władimira Lenina, którego przesłaniem było "Pokój, chleb, ziemia".
Rząd Tymczasowy był również zobowiązany do współdzielenia władzy z radzieckim sowietem. Jednak sowiecki rada Piotrogradzka orzekł, że Rząd Tymczasowy będzie przestrzegany tylko wtedy, gdy sowieci z Piotrogrodu zgodzą się z nim.
Oprócz tej walki o władzę, Rząd Tymczasowy został okaleczony przez inflację i głód. Przedłużenie wojny wyczerpało naród niezbędnych zasobów do rozwiązania problemu braku ziemi, żywności i paliwa. W miarę, jak dezercja się zwiększała, Rząd Tymczasowy stworzył szwadrony śmierci, by pojmać i ścigać dezerterów. Zabijanie ostatecznie zwróciło żołnierzy przeciwko Rządowi Tymczasowemu. Po upadku na pole bitwy i ignorowaniu problemów wewnętrznych Rosjanie tłumnie przyjęli optymistyczne przesłanie Lenina. Rosyjski Rząd Tymczasowy szybko został pogardzony przez prawie każdą klasę obywateli i oficjalnie rozwiązany w lipcu 1917 roku.
Rząd Tymczasowy był tylko tymczasowym organem zarządzającym. Poprowadził go Aleksander Kiereński, a następnie ustanowiony przez członków Dumy po upadku rządu carskiego w marcu 1917 r. W wyniku tymczasowego statusu Rząd Tymczasowy nie przeprowadził żadnych istotnych reform.
