Według Encyclopaedia Britannica Rosja wycofała się z I wojny światowej jako bezpośredni rezultat rewolucji bolszewickiej z listopada 1917 roku, w której tymczasowy rząd został obalony, a Lenin został przywódcą. Lata klęski na polu bitwy osłabiły carski reżim i wzmocniły sprawę bolszewików, a Lenin chciał odwrócić zasoby z wojny, by umocnić zwycięstwo bolszewików w kraju.
Armia rosyjska wkroczyła na wojnę ze słabym przywództwem i niedostatecznym szkoleniem, zaopatrzeniem i bronią. Poniósł szereg katastrofalnych porażek. Pod koniec 1916 r. Liczba zabitych żołnierzy, wziętych do niewoli lub zaginionych, zbliżyła się do 5 milionów. W marcu 1917 r. Bolszewicy wezwali komitety żołnierzy do przejęcia broni swoich jednostek, bez względu na rozkazy ich oficerów. W połowie 1917 r. Ludy nierosyjskie w byłym imperium zaczęły domagać się niepodległości. Pod koniec 1917 r. Dekret Lenina znoszący własność prywatną i dzielący posiadłości ziemskie wśród chłopów spowodował, że wielu żołnierzy opuściło front i ruszyło do domu, by zdobyć ziemię. Rosja nie mogła już dalej wojować wojną.
15 grudnia 1917 r. Rosja i mocarstwa centralne ogłosiły zawieszenie broni. Rozpoczęły się negocjacje. Ponieważ Rosja była w tak osłabionym stanie, Niemcy dominowały w rozmowach. Wreszcie dzięki Traktatowi brzesko-litewskiemu Rosja straciła milion mil kwadratowych swojego terytorium, jedną trzecią ludności, a także znaczną część przemysłu, ropy, żelaza i węgla. Jednak w listopadzie 1918 r., Kiedy siły centralne przegrały wojnę, traktat ten został unieważniony, chociaż Rosja nie odzyskała utraconych terytoriów.
