Tama jest grubsza u dołu niż u góry, ponieważ siły wywierane są najsilniejsze blisko ziemi. Ciśnienie wody wzrasta proporcjonalnie do głębokości, więc dolna część tamy ma większe ciśnienie wody wywarł na nią wpływ. Zwiększająca się grubość dolnej zapory pomaga również w utrzymaniu własnej wagi.
Konstrukcja tamy odzwierciedla różnorodność sił, które na nią działają. Niektóre, takie jak ciśnienie wody i waga samej tamy, stają się coraz większe w kierunku dna tamy. Inne siły, takie jak te powodowane przez trzęsienia ziemi i tworzenie się lodu, są przerywane i często trudne do przewidzenia. Trzęsienia ziemi są szczególnie trudne do zaplanowania, ponieważ zdarzają się nieoczekiwanie i mogą przemieszczać się w dowolnym kierunku.
Idealna wielkość i kształt tamy zależy od jej wielkości, przeznaczenia, lokalizacji i dostępnych materiałów budowlanych. Groty grawitacyjne polegają na swojej ekstremalnej wadze, aby wytrzymać ciśnienie wody. Podobna konstrukcja, zwana zaporą nasypu, składa się z ziemi i innych materiałów naturalnych, a także z powodu swojego ciężaru jest odporna na ciśnienie wody. Duże zapory na nabrzeżu obejmują wodoszczelny rdzeń.
Według Stowarzyszenia Urzędników Państwowej Ochrony Tamy, najbardziej efektywnym projektem w wąskich, skalistych miejscach jest zapora łukowa. Jest to również jedna z najmocniejszych opcji ze względu na zakrzywioną powierzchnię. W przeciwieństwie do zapór na wale, zapory łukowe są wykonane w całości z betonu, muru i innych materiałów wytworzonych przez człowieka.
