Elektrony walencyjne, najbardziej zewnętrzna powłoka elektronów, są największym wyznacznikiem tego, jak atom reaguje chemicznie z innymi substancjami w jego otoczeniu. Liczba i układ zewnętrznej powłoki elektronowej są ważne, ponieważ jest umieszczeniem samej powłoki, ponieważ różne powłoki mają różną liczbę elektronów.
Procesy chemiczne są zaangażowane w prawie wszystkie zjawiska naturalne, w tym wszystkie czynności życia. Liczba elektronów walencyjnych jest największą determinantą zachowania się określonej cząstki chemicznie. Większość pocisków walencyjnych mieści do ośmiu elektronów, podczas gdy najbardziej zewnętrzne skorupy wodoru i helu mają tylko miejsce dla dwóch osób. Różnica między liczbą elektronów w obojętnym atomie a liczbą elektronów potrzebnych do wypełnienia najbardziej zewnętrznej powłoki walencyjnej decyduje o reaktywności danego elementu.
Gdy atom lub jon ma tylko pełne powłoki elektronowe, jest mniej chemicznie reaktywny; to znaczy, że jest mniej podatny na tworzenie wiązań kowalencyjnych. Gazy szlachetne, takie jak hel i neon, są prawie całkowicie niereaktywne ze względu na naturalnie pełnowartościowe muszle. Odwrotnie, atomy tylko jeden lub dwa elektrony od pełnych walencyjnych powłok, zarówno w kierunku dodatnim, jak i ujemnym, są najbardziej reaktywnymi pierwiastkami.
