Fosfor jest używany do produkcji stali, zapałek, nawozów sztucznych, detergentów, diod elektroluminescencyjnych, naczyń, sody oczyszczonej, broni, fajerwerków i jako środek medyczny. Fosfor jest używany przez organizm do wzrostu zębów i kości. Występuje również w wielu chemicznych związkach komórkowych, takich jak trifosforan adenozyny i kwasy nukleinowe.
Fosfor pierwiastkowy jest wysoce reaktywny i nie ma dużego zastosowania przemysłowego. W rzeczywistości fosfor jest stosowany przede wszystkim w związkach chemicznych, takich jak kwas fosforowy i tripolifosforan sodu.
Istnieją trzy podstawowe formy pierwiastkowego fosforu: czerwony, biały i czarny. Biały fosfor jest trujący, wysoce reaktywny i ulega spalaniu w kontakcie z powietrzem. Był używany w broni zapalającej i podczas produkcji fajerwerków.
Czerwony fosfor powstaje przez ogrzewanie białego fosforu do 250 stopni Celsjusza. Jest bardziej stabilny niż biały fosfor i służy do tworzenia zapałek. Czarny fosfor powstaje przez dalsze ogrzewanie czerwonego fosforu. Czarny fosfor jest bardzo stabilny i ma właściwości podobne do grafitu.
Fosfor został odkryty w 1669 roku przez niemieckiego lekarza i alchemika Henniga Branda. Izolował fosfor z moczu, gotując go i filtrując mocz, dopóki nie miał grubej białej pasty fosforowej. Nazwał swoje odkrycie "zimnym ogniem", ponieważ świeciło w ciemności.
