Trawienie skrobi zaczyna się w jamie ustnej. Ślina zawiera enzym, który trawi skrobię, zanim dostanie się do żołądka. To sprawia, że skrobia jest łatwiejsza do metabolizmu, dostarczając organizmowi energii tylko trochę szybciej.
Enzym nazywa się amylazą i jest wydzielany podczas żucia. Amylaza rozbija skrobię w prostszy cukier zwany maltozą. Każda amylaza wchłonięta przez skrobię będzie działała nawet w bardzo kwaśnym środowisku żołądka przez okres do 2 godzin, chociaż amylaza na powierzchni skrobi ulegnie zniszczeniu. Żołądek również wnosi pewną część swojej własnej amylazy do przewodu pokarmowego, poprzez wydzieliny enzymu przez trzustkę.
Gdy skrobia zostaje rozbita na maltozę, maltoza zostaje wchłonięta przez wyściółkę jelita cienkiego. Enzym zwany maltazą dalej rozkłada maltozę na dwie cząsteczki glukozy. Glukoza jest podstawowym cukrem, który organizm najłatwiej metabolizuje. Wytworzona glukoza przedostaje się przez ściankę jelita cienkiego do krwi, a stamtąd wchodzi do komórek organizmu, które potrzebują energii do podstawowych procesów życiowych. Jakakolwiek glukoza nieużywana natychmiast jest przekształcana w tłuszcz do przechowywania.
