Bazy i węglany mają przeciwstawne struktury chemiczne i reagują poprzez wzajemne znoszenie się. To, czy substancja jest kwasem czy zasadą, zależy od liczby wodorów na substancji po reakcji w porównaniu do liczba obecna przed reakcją.
Zasady i węglany nie wykazują reakcji po ich wprowadzeniu. One neutralizują się nawzajem, co prowadzi do unieważnionego wyniku końcowego. To czyni je chemicznie obojętnymi w połączeniu i jest ważnym czynnikiem w testowaniu w celu określenia ich natury, ponieważ mogą być obserwowane obok siebie z całkowitą klarownością.
Podstawę definiuje się po prostu jako substancję, która może przyjmować jony wodoru. Zasady reagują z kwasami, tworząc sole, które stanowią większość węglanów. Dopiero gotowe sole węglanowe są obojętne, gdy są dalej eksponowane na zasady. Gdy wchodzą w interakcje z ich roztworami wodnymi, zasady są bardzo śliskie i wykazują konsekwentnie gorzki smak, który czyni je natychmiast rozpoznawalnymi. Znane są również z tego, że zmieniają czerwony papier lakmusowy na niebieski, gdy są umieszczone w bezpośrednim kontakcie w środowisku testowym.
Węglany to sole kwasu węglowego. Mogą to być także estry kwasu węglowego, ale w każdym przypadku wykazują wiele podobnych cech. Najłatwiej je rozpoznać po obecności jonu węglanowego.
