Woda utrzymuje ciepło dłużej niż gleba, ponieważ woda ma wyższą pojemność cieplną niż gleba. Wysoka pojemność cieplna wody wynika z dużej ilości energii cieplnej potrzebnej do rozbicia wiązań wodorowych w poszczególnych cząsteczkach wody.
Zerwane wiązania wodorowe umożliwiają dodatkową energię cieplną ze źródła ciepła w celu pobudzenia cząsteczki wody, powodując jej drgania i uderzenia w otaczające cząsteczki wody. To wibrujące działanie pozwala wzbudzonej cząsteczce wody przekazywać część energii cieplnej uzyskanej ze źródła ciepła. Dopiero gdy wystarczająco dużo energii cieplnej zostało przekazane otaczającym cząsteczkom, aby rozerwać ich wiązania wodorowe, otaczające cząsteczki rozgrzewają się.
To nie występuje w glebie, która jest słabym izolatorem energii cieplnej ze względu na jej niską pojemność cieplną w stosunku do wody. Oznacza to, że gleba szybko przenosi energię cieplną, umożliwiając jej szybkie ogrzanie i schłodzenie.
