Drut kolczasty ustanawiał skończone granice między sąsiadującymi ziemiami rolniczymi, ułatwiał pracę niektórym farmerom i rolnikom oraz powodował spory o prawa do ziemi i wody. Drut kolczasty po raz pierwszy pojawił się na amerykańskich równinach w późnych latach sześćdziesiątych XIX wieku. Rolnicy i farmerzy na dużą skalę zwrócili się do drutu kolczastego jako tańszej i równie skutecznej metody kontrolowania zwierząt gospodarskich i uniemożliwiania innym korzystania z ich ziemi, zwiększając populację gospodarczą i osadnictwo.
Drut kolczasty okazał się korzystny dla farmerów na dużą skalę, ponieważ zmniejszył on powierzchnie, na których bydło mogło wędrować. Zabezpiecza również pola uprawne przed wędrownymi bydłem i pionierami, co ułatwiło wzrost upraw. Drut kolczasty okazał się ekonomicznie efektywny również dla tych wczesnych osadników amerykańskich, ponieważ był tańszy i łatwiej dostępny niż drewniane ogrodzenia.
Podczas gdy niektórzy farmerzy przywitali drut kolczasty, inni Amerykanie wyrazili zaniepokojenie. Osadnicy znaleźli niegdyś otwarte ziemie Zachodu poza granicami, które ograniczały dostęp do wody i dostępnej ziemi. Ranczerowie z małymi operacjami, którzy polegali na ziemiach publicznych, stali w obliczu powszechnych strat w stadach bydła, ponieważ zwierzęta straciły dostęp do pożywienia i wody pitnej. Drut kolczasty zmusił wielu rdzennych Amerykanów do opuszczenia otwartych terenów, które niegdyś zamieszkiwali, pozostawiając im ograniczone możliwości osiedlenia się. W odpowiedzi niektórzy zmarginalizowani obywatele zainicjowali procesy sądowe i uczestniczyli w wojnach dystansowych, by zaprotestować przeciwko szermierce.
