Klucze telegraficzne to przełączniki w obwodach elektrycznych, które zasilają prąd. Gdy operator wykręci sygnały dla słowa, przełącznik zakończy obwód, umożliwiając kontynuację elektryczności wokół niego. Na drugim końcu linii odbiorca obserwuje wskaźnik lub tarczę wskazującą różne wzory kodu, słucha brzęczyka lub odczytuje wydruk z urządzenia.
Aby wiadomość telegraficzna przechodziła od jednej osoby do drugiej, przewód lub kabel musi być uruchamiany z jednego miejsca do drugiego. Aby uzyskać wiadomości od Stanów Zjednoczonych do Europy, oznaczało to, że kable musiały biec pod Oceanem Atlantyckim.
Technologia stojąca za telegrafem doprowadziła również do stworzenia telefonu, który szybko stał się bardziej popularny. Alexander Graham Bell kręcił się z nowatorskim telegrafem, kiedy coś wylał na siebie. Jego asystent usłyszał, jak woła o pomoc z sąsiedniego pokoju, ale jego głos dochodził zza drutu. Telefony naziemne wykorzystują płynącą energię elektryczną tak jak telegraf, ale prąd niesie dźwięk, a nie kod. Mówienie do telefonu polega na tym, że urządzenie przekształca głos mówiącego w energię elektryczną, a następnie przekształca ją z powrotem w osobę na drugim końcu.
