Wszelkiego rodzaju technologia wykorzystuje zasady wyartykułowane przez naukową dyscyplinę fizyki. Nawet bardzo prosta technologia, taka jak koło czy dźwignia, ma działania, które można opisać w kategoriach sił podstawowych i interakcje materii.
Bardziej złożona technologia w naturalny sposób wykorzystuje bardziej rozrzedzone koncepcje fizyczne. Satelity GPS, na przykład, dostosowują swój wewnętrzny pomiar czasu, aby uwzględnić relatywistyczne efekty ich ruchu. Teoria względności względnej Einsteina opisuje wydłużenie czasu, którego doświadczają szybko poruszające się obiekty. Bez podjęcia działań mających na celu skorygowanie tej zmiany szybkości, z jaką upływa czas, współrzędne GPS byłyby niedokładne z powodu niedopuszczalnego współczynnika.
Ogólnie rzecz biorąc, fizyka opisuje rzeczy, które są możliwe we wszechświecie, a technologia jest w końcu zbudowana, aby działać w granicach odkrytych przez fizykę. Ta gra działa również w odwrotnej kolejności. Podczas gdy pierwsi fizycy potrafili wyartykułować podstawowe zasady za pomocą niewiele więcej niż eksperymentów myślowych, współcześni fizycy często korzystają z niezwykle zaawansowanych maszyn i procesów. Wielki Zderzacz Hadronów w Szwajcarii jest na przykład największym na świecie akceleratorem cząstek. Działa na wyższych energiach niż jakikolwiek poprzedni zderzacz i został zbudowany bezpośrednio w celu przeprowadzenia eksperymentów z fizyki cząstek elementarnych.
