Główne gwiazdy sekwencji wytwarzają energię poprzez spalanie wodoru i przekształcanie go w hel. Ponieważ powoduje to przemianę materii, uwalniana jest ogromna ilość energii. Te energie obejmują światło i inne rodzaje promieniowania. Promieniowanie następnie wypływa z gwiazdy z prędkością światła.
Niektóre gwiazdy są chłodniejsze niż słońce, podczas gdy inne są znacznie cieplejsze. Gorące, błyszczące gwiazdy zużywają paliwo znacznie szybciej niż słońce. Czerwone giganty, takie jak Betelgeuse, są fajniejsze. Jednak gwiazdy takie jak Betelgeuse nie znajdują się już w głównej sekwencji, w której gwiazdy są umieszczane, jeśli spalają wodór.
Wielkość gwiazdy decyduje o tym, co się z nią dzieje, gdy zaczyna brakować wodoru. Jeśli chodzi o wielkość Słońca, zaczyna płonąć hel i staje się czerwonym olbrzymem. Po kilku miliardach lat rdzeń czerwonego olbrzyma ochładza się i rozszerza, a gwiazda wieje z górnych warstw. Tworzą planetarną mgławicę, a to, co z niej zostało, ostatecznie umiera.
Gwiazdy, które są bardziej masywne niż słońce zapadają się na siebie, aż do wybuchu. Zamieniają hel w węgiel i spalają inne pierwiastki. Następnie stają się supernowymi. Niektóre nawet zapadają się dalej, stając się czarnymi dziurami lub gwiazdami neutronowymi.
