Gęstość dowolnego obiektu oblicza się, dzieląc masę obiektu przez jego objętość. Gęstość jest określana przez stężenie cząsteczek w obiekcie, więc obiekty o dużej masie w stosunku do mniejszej objętości mają większa gęstość niż obiekty o niższym stężeniu cząsteczek w stosunkowo dużej objętości.
Aby określić gęstość obiektów złożonych z wielu materiałów, najpierw należy oddzielnie określić objętość i masę różnych materiałów. Różne gęstości można następnie uśrednić w oparciu o ilość każdego materiału w większym obiekcie. Gęstość dla różnych rodzajów materiałów może być również określana jako objętościowa gęstość masy, określona objętość lub gęstość nasypowa.
Gęstość określonego materiału zmienia się w zależności od jego temperatury i otaczającego ciśnienia powietrza. Ogólnie rzecz biorąc, elementy w stanie gazowym są najmniej gęste, podczas gdy pierwiastki w postaci stałej mają najwyższą gęstość. Gęstość przedmiotu w stanie ciekłym jest powyżej gęstości dla gazu, ale niższa niż gęstość dla ciała stałego. Elementy są najgęstsze w niskich temperaturach i zmniejszają gęstość wraz ze wzrostem temperatury. Przeniesienie obiektu ze środowiska niskiego ciśnienia do środowiska o wysokim ciśnieniu powoduje kondensację cząsteczek, zwiększając ich masę, a tym samym gęstość.
