Fale elektromagnetyczne powstają na skutek wibracji pól elektrycznych i magnetycznych. W przeciwieństwie do fal mechanicznych, fale elektromagnetyczne nie potrzebują propagacji medium, dzięki czemu mogą przemieszczać się w powietrzu, ciałach stałych, a nawet w przestrzeni kosmicznej. /p>
Pola elektromagnetyczne występują, gdy pola elektryczne i magnetyczne łączą się ze sobą. Pola te wyrównują się prostopadle do siebie, gdy promieniowanie elektromagnetyczne przemieszcza się do pewnego punktu. Pola elektromagnetyczne mają własne ustawienie, zwane polaryzacją, które naukowcy mogą zmierzyć.
Światło to kolejna koncepcja, która dodatkowo ilustruje promieniowanie elektromagnetyczne. Światło, które składa się z fotonów, pokazuje, że fale elektromagnetyczne mogą mieć zarówno właściwości falowate, jak i cząstkowe. Światło może być załamywane w spektrum, aby analizować jego właściwości podobne do fali, podczas gdy naukowcy mogą również używać cyfrowych aparatów fotograficznych do rejestrowania ruchów cząstek fotonów uwalniających elektrony. Światło ma również swoją polaryzację, co jest kolejną cechą fal elektromagnetycznych. Właśnie dlatego okulary przeciwsłoneczne mogą załamać światło, zachowując widoczność. Okulary przeciwsłoneczne są w stanie wyeliminować bolesny blask światła słonecznego pochłaniając spolaryzowaną część światła.
Z matematycznego punktu widzenia energia elektromagnetyczna składa się z trzech części: częstotliwości, długości fali i energii. Częstotliwość mierzy liczbę grzbietów fali, która przechodzi przez sekundę w czasie, zapisana jako herc. Długość fali mierzy przestrzeń między tymi szczytami. Co zaskakujące, długość fali może być tak krótka, jak wielkość atomów i tak długo, jak średnica planet. Fale elektromagnetyczne mogą być również określone przez ich ilość energii, mierzoną w woltach elektronowych. Ta jednostka mierzy wymaganą energię kinetyczną do poruszania się przez jeden wolt potencjalnej energii.
