Cyklon powstaje, gdy układ wiatrów poruszających się ruchem kołowym zamyka się w kierunku obszaru morza o niskim ciśnieniu atmosferycznym. Tworzenie się cyklonów odbywa się w czterech etapach, w tym kształtującym, niedojrzałym cyklonie, dojrzały cyklon i etap zaniku. Cyklony zwykle tworzą się we wschodnim Pacyfiku, na południowym Atlantyku, w Zatoce Meksykańskiej i na Morzu Karaibskim. Cyklonowi zwykle towarzyszą burze.
Wszystkie strefy przybrzeżne na Atlantyku i w Zatoce Meksykańskiej są podatne na cyklony. Niektóre części południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych co roku nawiedzają burze i powodzie w wyniku cyklonów wylanych z Zatoki Meksykańskiej.
Cyklon można również nazwać huraganem lub tajfunem w zależności od jego miejsca występowania. Jeśli występuje na Atlantyku i północnym Pacyfiku, jest określana jako huragan, a jeśli występuje na północno-zachodnim Pacyfiku, nazywa się tajfunem. Cyklony mogą powodować rozległe uszkodzenia obszarów przybrzeżnych i mil w głębi lądu. Potężne zjawisko pogodowe może generować prędkości wiatru ponad 155 mil na godzinę, oprócz mikroporów i tornad.
Strumienie burzowe wywołane przez huragany mogą również spowodować katastrofalne uszkodzenia z powodu obfitych opadów. Godne uwagi destrukcyjne skutki silnych wiatrów obejmują latające odłamki i powodzie.
Na lądzie, potężne komórki burzowe mogą powodować nakładanie się ciepłych i zimnych frontów, tworząc silne przeciągi w trakcie burzy. Nieprzewidywalne ścinanie wiatru może rozpocząć obrót w warstwie chmurowej, zwykle poziomej. W tym samym czasie nadmiar wilgoci tworzy grubą chmurę ścian rozciągającą się do ziemi. W końcu mezocyklon w chmurach może zostać pochylony pionowo w dół, dzięki prądowi za silnym zimnym frontem, owijając się w obłokach ściany i stając się tornadem.
