Najbardziej charakterystyczną cechą charakterystyczną czarnego drzewa orzecha włoskiego są jego liście, kora, gałązki i orzechy. Owalne, ostro zakończone liście z naciętymi krawędziami naprzemiennie na gałęziach, z największymi liśćmi w kierunku centrum. Czarna lub szaro-brązowa kora wykazuje ciężkie bruzdy, a gałązki są puste wewnątrz.
Drzewka z czarnego orzecha rosną na terenie Stanów Zjednoczonych, ale naturalny obszar znajduje się we wschodniej i środkowej części, zwykle na obszarach z glebami wapiennymi. Ponieważ wymagają pełnego słońca, żyznej ziemi i obfitej wody, drzewa orzecha włoskiego rosną pojedynczo lub w małych grupach. Powiązane gatunki to biały popiół, lipa, klon cukrowy, hikor i dąb.
Obecność drzew kawowych Kentucky wskazuje na dobre miejsce uprawy drzew czarnego orzecha. Liście pojawiają się po niebezpieczeństwie mrozu i żółkną jesienią. Kiedy te drzewa kwitną, kożuchy zwisają z gałęzi na wiosnę, a na ich końcach znajdują się żeńskie kwiaty w kształcie gruszki. Orzechy tworzą się z żeńskich kwiatów. Przed dojrzewaniem okrągłe orzechy są zielone i marszczone. Jesienią stają się ciemnobrązowe, a jesienią dojrzewają. Drzewa produkują orzechy po osiągnięciu 10 roku życia, ale maksymalna produkcja ma miejsce około 30 lat. Orzechy włoskie są używane do pieczenia, a drewno wykorzystywane jest w meblach, strzelaninach i fornirach.
