Ludzie słyszą dźwięki, gdy fale dźwiękowe docierają do uszu. Widoczne ucho zewnętrzne to tylko niewielka część narządu i słuch, a części ucha wewnętrznego przekazują fale dźwiękowe do mózgu.
Zewnętrzna część ucha składa się z małżowiny usznej i zewnętrznego przewodu słuchowego. Małżowina uszna ma lekko złożony kształt, dzięki czemu może gromadzić fale dźwiękowe i kierować je do kanału słuchowego. Kanał słuchowy przekazuje fale dźwiękowe do ucha środkowego.
Ucho środkowe jest oddzielone od przewodu słuchowego przez błonę bębenkową lub błonę bębenkową. Jama bębenkowa zawiera trzy maleńkie, ruchome kości: młotek, kowadło i strzemię. Fale dźwiękowe przechodzą przez bębenek, przez trzy kości i do ucha wewnętrznego.
Ucho wewnętrzne składa się z kostnego labiryntu i błoniastego labiryntu. Płyn znany jako perilimfa oddziela te dwa. Fale dźwiękowe przechodzą przez perilimfę do włókien w błonie podstawnej w ślimaku. Włókna te wywołują wibracje w wyspecjalizowanych komórkach rzęsatych, które tworzą narząd Cortiego, który jest organem słuchowym. Wibracje komórek rzęsatych stymulują przywiązane do nich nerwy. Te nerwy z kolei wysyłają wiadomości przez nerw słuchowy do płata skroniowego, który jest ośrodkiem słuchu w mózgu.
