Śnieg zamienia się w lód lodowcowy, gdy nowe warstwy śniegu spadają na wierzch akumulacji z poprzednich lat, zwiększając ciśnienie i powodując fizyczną zmianę płatków śniegu w krystaliczne ciała stałe. Ten proces może zająć ponad 100 lat do zakończenia.
Aby lodowce mogły się formować, roczne topnienie śniegu i lodu musi usuwać mniej materiału niż to, co zostało zgromadzone podczas następnej zimy w śniegu. Nowe warstwy grzebią istniejący śnieg głębiej każdego roku, ostatecznie zmieniając go w niebieski lód lodowcowy.
Ciśnienie z nowego pakietu śniegu przekształca leżące poniżej płatki śniegu w małe kryształy, podobne wielkością i kształtem do cukru, powodując ich stopienie i ponowne zamrożenie. Ciśnienie zmniejsza temperaturę topnienia śniegu, tak że ulega ona reformie, nawet jeśli temperatura utrzymuje się poniżej 32 stopni Fahrenheita. Kryształy stopniowo stają się większe, a kieszenie powietrzne uwięzione w środku stają się mniejsze. W bardzo starych lodowcach kryształy osiągają kilka cali długości.
Po około dwóch latach kryształki lodu zamieniają się w firny, stan między śniegiem a lodowcem. Firn ma gęstość około dwóch trzecich wody i im dłużej jest skompresowany, tym bardziej jego kryształy przypominają skompresowane płatki śniegu, które utraciły swoją piękną definicję.
