Szybkość dyfuzji wszystkich typów wzrasta wraz ze wzrostem temperatury. Dyfuzja jest w rzeczywistości wynikiem losowych ruchów, a nie siły, ponieważ losowe ruchy są bardziej prawdopodobne, aby przenieść cząstki do obszarów o niższym natężeniu. koncentracja z obszarów o wyższej koncentracji. Temperatura jest miarą energii kinetycznej w cząsteczkach, a gorętsze cząstki poruszają się szybciej, powodując szybszą dyfuzję.
Temperatura jest ważnym czynnikiem określającym szybkość dyfuzji, ale jest tylko jedną z kilku. Innym aspektem szybkości dyfuzji, wciąż związanej z temperaturą, jest wielkość zaangażowanych cząstek. Większa cząstka wymaga więcej energii do poruszania się, a zatem w dowolnej temperaturze większe cząstki mają tendencję do dyfuzji wolniej niż mniejsze cząstki. Różnica stężeń jest również ważnym czynnikiem, z większymi różnicami powodującymi szybszą dyfuzję.
Podczas gdy pisma o dyfuzji często opisują proces jako tendencję cząstek do przemieszczania się z obszarów o wyższym stężeniu do obszarów o niższym stężeniu, jest to nieco mylące. W normalnej dyfuzji nie ma siły, która powoduje, że jakakolwiek konkretna cząstka może przemieszczać się w obszar o niższym stężeniu. Ta tendencja dyfuzji jest tylko kwestią niepewności, ponieważ cząstki są bardziej skłonne do przejścia z wyższego stężenia do niższego stężenia niż przeciwnie, ponieważ więcej cząstek w obszarach o wysokiej koncentracji przemieszcza się gdzie indziej.
