W fizyce i matematyce continuum czasoprzestrzenne jest modelem rozumienia przestrzeni i czasu w sposób, który podkreśla ich geometryczne cechy i postrzega je jako części pojedynczej koncepcji obejmującej wiele wymiarów, w tym czas. /strong> Ta koncepcja została opracowana jako środek opisywania przestrzeni i czasu jako fizyczne konstrukty, które są blisko ze sobą powiązane. Albert Einstein i inni naukowcy, którzy naśladowali go, opracowali tę koncepcję.
Koncepcja continuum czasoprzestrzennego jako modelu rozumienia części wszechświata idzie w parze z teorią względności Alberta Einsteina. Według Uniwersytetu Stanforda teoria ta pomogła wytworzyć powiązania między przestrzenią a czasem i skłoniła naukowców do zrozumienia, że musi istnieć związek między nimi. Przestrzeń zajmuje trzy wymiary, a czas zajmuje jedno, więc czasoprzestrzeń ma cztery wymiary. Ponieważ naukowcy i fizycy nie wierzą, że w tym wielowymiarowym obiekcie istnieją dziury lub luki, uważa się je za ciągłość. Inną właściwością tkaniny czasoprzestrzeni jest to, że można ją dzielić i dzielić bez żadnych ograniczeń. Każdy obiekt lub zdarzenie w historii ma swoje miejsce i może być opisane przez jego położenie w kontinuum czasoprzestrzeni.
