Podział elektronów to dzielenie się najbardziej zewnętrznych elektronów pomiędzy dwoma lub więcej atomami bez całkowitego przeniesienia elektronów w celu utworzenia jonów. Gdy atomy dzielą się elektronami, powstaje wiązanie kowalencyjne.
Atomy są najbardziej stabilne, kiedy ich najbardziej zewnętrzna powłoka elektronowa jest kompletna. Aby wykonać najbardziej zewnętrzną powłokę, niektóre atomy tracą elektrony, tworząc jony dodatnie, podczas gdy inne zyskują elektrony tworząc jony ujemne. Jednak niektóre atomy dzielą elektrony z sąsiednimi atomami, aby ustabilizować ich zewnętrzną powłokę elektronową bez tworzenia jonów. W takich przypadkach żaden z atomów nie jest zjonizowany, ponieważ wspólna para elektronów nie jest odciągnięta w wystarczającej odległości od jądra atomu, aby można go było uznać za "usuniętą" z atomu. Narzuca to ograniczenie odległości między dwoma atomami, które dzielą się swoimi elektronami, które wydają się być sobie bliższe, niż gdyby nie dzieliły się elektronami.
Przykład dzielenia elektronów można zobaczyć w gazie wodorowym. Wodór ma tylko jeden elektron w swojej powłoce walencyjnej i potrzebuje jeszcze jednego, aby uzyskać stabilną konfigurację gazu szlachetnego, jaką posiada hel. Kiedy dwa atomy wodoru dzielą swoje elektrony, uzupełniają swoją waleczną powłokę. Podobnie, w metanie węgiel zawiera tylko cztery elektrony w swojej powłoce walencyjnej i potrzebuje czterech innych, aby zakończyć konfigurację stabilnego gazu szlachetnego. Czyni to, dzieląc elektrony czterema atomami wodoru, stabilizując w ten sposób atom węgla i atomy wodoru.
