Glikolipid jest lipidem, który ma przyłączony węglowodan; jego funkcją jest dostarczanie energii i działanie jako marker rozpoznawania komórkowego. Glikolipidy pojawiają się tam, gdzie łańcuchy węglowodanowe mają związek z fosfolipidami, które pojawiają się na powierzchni egzoplazmatycznej błony komórkowej. Węglowodany pojawiają się na zewnętrznej powierzchni błony komórkowej dla wszystkich komórek eukariotycznych.
Struktura węglowodanów glikolipidu zależy od glikolizotransferaz, które wprowadzają lipidy i glikozylohydrolazy, które zmieniają glikan po ich pojawieniu się. Glikolipidy docierają z fosfolipidów aż do obszaru wodnego poza błoną komórki, iw tym punkcie służą jako punkty rozpoznawania dla konkretnych chemikaliów, jednocześnie utrzymując integralność błony komórkowej i łącząc komórki w celu wytworzenia tkanek.
Innym efektem glikolipidów jest określenie indywidualnej grupy krwi. Glikolipidy służą jako receptory na powierzchni krwinek czerwonych, co jest ważne, ponieważ zasada ta jest przydatna, gdy szybka klasyfikacja jest konieczna w takich sytuacjach jak transfuzje nagłe. Kiedy osoba otrzymuje niewłaściwy typ krwi, jego układ odpornościowy dostrzega różnicę i traktuje nową krew jako obcą substancję, która czasami prowadzi do śmierci.
