W organizmie funkcją węglowodanów jest dostarczanie paliwa lub energii. Organizm potrzebuje węglowodanów, aby zapewnić, że wiele narządów ciała, takich jak centralny układ nerwowy, mięsień sercowy i nerki mogą prawidłowo funkcjonować; pomagają również w wykonywaniu aktywności fizycznej.
Ciało nabywa węglowodany poprzez pokarmy, takie jak owoce, warzywa, zboża, mleko, włókna i zboża. Kiedy osoba spożywa węglowodany, układ trawienny przekształca je w glukozę. Ciało może od razu użyć glukozy na energię lub przechowywać ją w wątrobie i mięśniach do późniejszego użycia. Nadmiar glukozy, którego wątroba nie może przechowywać, zamienia się w tłuszcz. Każda komórka i tkanka w organizmie wymaga glukozy na energię, zgodnie z Centrum Zdrowia McKinley.
Proste i złożone węglowodany to dwa rodzaje węglowodanów używanych przez organizm. Złożone węglowodany obejmują skrobię i błonnik pokarmowy. Podczas gdy produkty spożywcze, takie jak ziemniaki, zawierają skrobię, owoce, płatki owsiane, ziarna i warzywa zawierają błonnik pokarmowy. Proste węglowodany to substancje takie jak cukier brązowy, syrop kukurydziany i cukry dodawane do przetworzonej żywności.
Dana osoba potrzebuje około 14 gramów błonnika na każde 1000 kalorii, które spożywa, zgodnie z Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom. Dieta uboga w błonnik może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak zaparcia i hemoroidy, i może zwiększać ryzyko raka okrężnicy, zgodnie z Centrum Zdrowia McKinley. Odwrotnie, diety wysokobłonnikowe mogą zmniejszać ryzyko chorób serca i nadwagi.
