Enzymy w ślinie inicjują proces trawienia połkniętych pokarmów i rozkładają cząsteczki jedzenia, które gromadzą się w szczelinach zębów, chroniąc zęby przed rozkładem bakteryjnym. Ślina działa również jako środek poślizgowy, umożliwiając połknięcie i zapobiegając wysuszeniu przewodu pokarmowego.
Oprócz trawienia inne gatunki, takie jak ptaki, wykorzystują ślinę jako klej w konstrukcji gniazd. Jadowita ślinka kobr i żmij służy do polowania. Niektóre gatunki pająków i gąsienic wytwarzają nici ze ślinianek.
Właściwości smarujące śliny umożliwiają jej powlekanie żywności i zapobieganie urazom mechanicznym wywołanym podczas jedzenia, połykania i mówienia. To smarowanie zapewnia także ciągły przepływ pokarmu wzdłuż przewodu pokarmowego bez przylegania do jego wewnętrznych podszewek.
Ślina zawiera enzym amylazę, który wspomagany mechanicznym efektem żucia prowadzi do rozpadu skrobi na cukry proste, takie jak maltoza i dekstryna. Ten efekt dekompozycji ma tylko 30 procent procesu trawienia skrobi. Ślina zawiera również lipazę, która inicjuje trawienie tłuszczu.
Niewystarczająca produkcja śliny prowadzi do próchnicy i chorób dziąseł. Produkcja niewystarczającej śliny nazywana jest kserostomią i jest efektem ubocznym wielu leków i narkotyków.
