Administracja zakładów pracy cywilnej była programem tworzenia miejsc pracy, który trwał od listopada 1933 r. do marca 1934 r. Ta agencja tymczasowa była częścią New Deal prezydenta Franklina Roosevelta. Federalna Agencja Pomocy doraźnej uruchomiła program.
Roosevelt utworzył Administrację Robót Cywilnych, aby zapewnić pracę podczas Wielkiego Kryzysu. Wyobrażał sobie, że zapewnia pracę wszystkim ludziom, którzy otrzymali pomoc publiczną, ale byli zdolni do pracy. Zatrudnienie w ramach Administracji Robót Cywilnych obejmowało roboty publiczne, takie jak budowa mostów i ulepszenia dróg. Wśród jego osiągnięć było ułożenie 12 milionów stóp rur kanalizacyjnych i budowa lub poprawa 255,000 mil drogi. Cztery miliony osób pracowało nad tymi projektami kosztem 200 milionów dolarów miesięcznie.
Była krytyka tych projektów. Nie było wystarczająco dużo pracy dla wszystkich uprawnionych. Niektóre zadania, takie jak grabienie liści, nie miały długoterminowej wartości, a przeciwnicy Roosevelta uważali program za stratę pieniędzy.
Roosevelt postanowił zastąpić projekt administracja Works Progress, która stała się największą agencją New Deal. Miał podobne cele do Administracji Zakładów Robót Budowlanych: zapewnianie pracy bezrobotnym w zakresie infrastruktury i innych publicznych robót budowlanych. Finansował także historyczne projekty konserwatorskie i artystyczne.
