Plemię zwane Indianami Jumano rozpadło się na trzy grupy, które powstały około 1500 roku i kontynuowały życie na południowym zachodzie Ameryki do roku 1700, ustanawiając terytoria łowieckie i wchodząc w interakcję z innymi plemionami i handlarzami w ich krótkiej historii. Indyjskie plemiona Jumano żyły w obszarach współczesnego Teksasu i Nowego Meksyku. Grupa obejmowała dużą, połączoną sieć nomadycznych i osiadłych rodzin, które mówiły wieloma językami i miały odmienny styl życia.
Indianie Jumano po raz pierwszy spotkali się z hiszpańskimi odkrywcami na początku XVI wieku. Pisemne zapisy prowadzone przez tych odkrywców zapewniają największy wgląd w życie Jumanosa. Hiszpańscy odkrywcy zidentyfikowali odrębny styl ubioru, ponieważ mężczyźni nosili peleryny lub płaszcze, aby chronić przed zimnem, podczas gdy kobiety czasami nosiły fartuchy i bluzki bez rękawów. Mężczyźni preferowali krótkie fryzury, a kobiety długie włosy. Jumanos gromadzili żywność głównie przez polowanie. Ich narzędziem do podpisu był turecki łuk i często przynosili ciężkie pałki do bitwy.
Indianie Jumano zachowali niektóre ze swoich tradycji i praktyk po kontakcie z Hiszpanami, ale włączyli pewne elementy hiszpańskiego stylu życia do swojej własnej kultury. Konie, wprowadzone przez Hiszpanów, umożliwiły podróżowanie po Jumano i pomogły im nawiązać kontakt z pobliskimi plemionami. Handlowali także odkrywcami i sąsiednimi plemionami, w tym grupami w środkowym i wschodnim Teksasie.
