Interakcje człowiek-środowisko we Włoszech lub sposób, w jaki ludzie używali lub modyfikowali ziemię, są widoczne w starożytnych rzymskich akweduktach iw Wenecji. Aby zbudować Wenecję, woda do osuszenia dla fundamentów, które mają zostać zbudowane, modyfikując środowisko.
Chociaż ludzie wchodzili w interakcje z otoczeniem w Lagunie Weneckiej, budując miasto w wodzie, miasto nadal tonie w morzu. W rezultacie Włosi chcą wdrożyć projekt dodając serię ruchomych śluzy w lagunie, aby kontrolować wzrost poziomu wody w mieście. Jednak interakcja z otoczeniem ma potencjalne oddziaływanie na środowisko, takie jak modyfikowanie normalnych prądów wodnych i niszczenie rodzimej przyrody.
Interakcje człowiek-środowisko we Włoszech sięgają wcześniejszych cywilizacji, w tym starożytnych Rzymian, którzy polegali na rzekach w poszukiwaniu wody. Aby uzyskać wodę w izolowanych miejscach, Rzymianie zmodyfikowali środowisko, budując długie akwedukty. Zbudowano co najmniej 11 akweduktów, które miały przewodzić wodę do 60 mil. Pierwsi osadnicy w Rzymie polegali na solnisku znajdującym się w okolicy dla sodu. Wykorzystali Morze Śródziemne jako sposób na zdobycie żywności oraz materiałów okrętowych przeznaczonych do handlu.
