Chlorek glinu i woda reagują z wodorotlenkiem glinu i kwasem chlorowodorowym. Jednak reakcja jest egzotermiczna, gdy chlorek glinu jest dużo większy niż woda, w ten sposób spada niewielka ilość wody na stałe aluminium chlorek tworzy gazowy chlorowodór, toksyczną substancję korodującą pewne metale. Gdy chlorek glinu umieszcza się w wystarczającej ilości wody, reakcja ochładza się, a jony rozpuszczają się w wodzie.
Równoważone równanie tej reakcji to 2AlCl3 + 3H2O = Al2O3 + 6HCl lub 2 mole chlorku glinu reagujące z 3 molami wody w celu wytworzenia 1 mola tlenku glinu i 6 moli chlorowodoru. W wodzie chlorowodór tworzy kwas chlorowodorowy. Tlenek glinu to drugi najtrudniejszy minerał na Ziemi po diamentach, chociaż substancja powstająca w tej reakcji jest na ogół rozpuszczana w wodzie o wyższym stężeniu jonów hydroksoniowych lub (OH-).
Chlorek glinu jest biały, gdy jest czysty, ale żółty lub szary, gdy znajduje się w przyrodzie. Jest również znany jako trichlorek glinu, trichloroaluman i trichloroaluminum. Ta substancja została przetestowana na pstrągach tęczowych, myszach i królikach w celu określenia poziomów toksyczności u zwierząt. Po rozpuszczeniu w ludzkim żołądku, gdziekolwiek pomiędzy 17 a 30 procent strawionego chlorku glinu jest wydalany przez nerki.
