Ruch może być postrzegany jako zmiana położenia od określonego punktu odniesienia. Ruch jest pomiarem relacyjnym, co oznacza, że obiektu nie można powiedzieć, że jest "w ruchu" bez odniesienia punkt, do którego zmierza w kierunku lub z daleka. Najczęstszymi punktami odniesienia do ruchu są obiekty, które wydają się być nieruchome na powierzchni Ziemi.
Gdy obiekt jest w ruchu, oznacza to, że jego położenie się zmienia. Innymi słowy, odległość obiektu od innego obiektu staje się większa lub maleje. Punktem odniesienia jest punkt, który jest uważany za nieruchomy, z którym może być powiązany obiekt w ruchu. Jednak żaden obiekt nie jest naprawdę nieruchomy, więc cały ruch jest względnym ruchem.
Na przykład, krzesło, na którym siedzi osoba, zazwyczaj nie mówi się, że jest w ruchu, ponieważ nie zmienia pozycji w stosunku do osoby siedzącej w niej. Jeśli jednak punkt odniesienia ulegnie zmianie, krzesło wydaje się być w ruchu. W rzeczywistości krzesło siedzi na powierzchni Ziemi, która nieustannie wiruje i wiruje wokół Słońca. Używanie słońca jako punktu odniesienia oznacza, że krzesło, które zostało uznane za nieruchome, faktycznie znajduje się w ruchu.
