Kluczową różnicą między falami infradrycznymi i ultradźwiękowymi jest to, że fale infradryczne obejmują dźwięki emitowane na poziomach poniżej częstotliwości hałasu, które mogą być słyszane przez ludzi, podczas gdy fale ultradźwiękowe to te, które przekraczają 20 kiloherców, co jest górną granicą odczuwanie hałasu. Fale ultradźwiękowe to fale o dużych amplitudach. Fale te nazywane są również dźwiękiem mikro i istnieją głównie jako fale podłużne.
Oprócz różnic w opisie fizycznym dźwięki infradźwiękowe i ultradźwiękowe pochodzą z różnych źródeł. Dźwięki podczerwieni są najczęściej wytwarzane przez duże reakcje wewnątrz powierzchni Ziemi, takie jak trzęsienia ziemi i wulkany. Lawiny i meteoryty również wytwarzają fale infradźwiękowe, które są postrzegane jako hałas przez niektóre stwory. Inne zwierzęta, takie jak słonie, wieloryby i nosorożce, postrzegają dźwięki infradźwiękowe jako wibracje, a nawet komunikują się ze sobą na tym poziomie dźwięku. Ponieważ ludzie nie słyszą fal ultradźwiękowych, polegają na technologiach, takich jak monitory dźwięku, wykrywających ruchy w obrębie Ziemi, które sygnalizują zbliżającą się erupcję wulkanu lub trzęsienie ziemi. Podczas gdy niektóre zwierzęta odbierają dźwięki o niskiej częstotliwości, których ludzie nie słyszą, inni mogą usłyszeć dźwięki ultradźwiękowe. Koty, nietoperze i gryzonie to wszystkie rodzaje zwierząt lądowych, które słyszą dźwięki ultradźwiękowe, podczas gdy wieloryby i delfiny są zwierzętami żyjącymi w wodzie, które potrafią wykrywać wysoki poziom dźwięku.
