Główna różnica między pasożytami i drapieżnikami polega na tym, że te pierwsze to organizmy żyjące kosztem innego organizmu, zwane żywicielem, podczas gdy te ostatnie wychwytują i żywią się innym organizmem, zwanym ofiarą. Australijskie Muzeum wyjaśnia, że pasożyty są na ogół mniejsze niż ich gospodarze, podczas gdy drapieżniki są zazwyczaj większe niż ich ofiary. Co więcej, pasożyty nie zabijają żywiciela, ale drapieżniki często zabijają swoją zdobycz.
Chociaż pasożyty nie zabijają żywiciela, uszkadzają gospodarza poprzez rozprzestrzenianie się patogenów, które często wpływają na metabolizm gospodarza, aktywność reprodukcyjną i zachowanie. Alison N. P. Stevens, profesor z Wydziału Biologii w Mount Ida College, stwierdza w artykule opublikowanym na temat edukacji przyrodniczej, że naukowcy klasyfikują pasożyty w dwóch kategoriach. Ekto pasożyty żyją i żyją poza ciałem żywiciela, podczas gdy pasożyty wewnętrzne żyją w ciele gospodarza. Rośliny i zwierzęta, zarówno kręgowce, jak i bezkręgowce, służą jako gospodarze. Przykładami pasożytów zewnętrznych są bakterie, grzyby, pierwotniaki, kleszcze i wszy. Przykładami endopasożytów są tasiemce, przywry i pierwotniaki.
Większość drapieżników atakuje w grupach, aby przytłoczyć zdobycz. W przeciwieństwie do pasożytów, które mają tylko jednego żywiciela, drapieżniki konsumują szeroką gamę zwierząt. W niektórych przypadkach zjadają dużą liczbę ofiar. Na przykład, chrząszcze lady zwykle pożerają setki mszyc dziennie. Inne drapieżniki celują w określoną grupę zdobyczy. Przykładem tego są robaki z pióropuszami, które jedzą tylko mrówki. Mięsożerne drapieżniki to wilki, lwy, tygrysy i hieny. Bezkręgowce drapieżne obejmują stonogi, skorpiony, robaki planarne, nicienie oraz drapieżne ślimaki i ślimaki.
