Bitwa pod Shiloh, toczona w kwietniu 1862 r., zapewniła kluczowe zwycięstwo generałowi Ulyssesowi S. Grantowi i jego żołnierzom z Unii. Bitwa nad Szilo rozpoczęła się 6 kwietnia 1862 r. i trwała tylko Na 2 dni. Pomimo krótkiego czasu bitwa uzyskała ważną wygraną dla sił Unii, prowadzoną przez Granta i generała majora Don Carlosa Buell'a z Ohio.
Grant dowodził siłami Unii Armii Tennessee, podczas gdy Buell dowodził oddziałami z Ohio. Wojska Granta dotarły na miejsce bitwy przed Buellem i jego ludźmi i rozpoczęły walkę bez ludzi z Ohio. 6 kwietnia 1862 roku generał Konfederacji Albert Sidney Johnston poprowadził swoich żołnierzy do niespodziewanego ataku na Granta i jego ludzi. Konfederaci, zwani także armią Missisipi, z powodzeniem powstrzymali postęp wojsk unijnych, ale nie na długo. Johnston doznał urazu nogi, który okazał się śmiertelny i doprowadził do nowego przykazania wojsk Konfederacji generała P.G.T. Beauregard.
Armia Unii szybko zyskała na sile po fuzji wojsk z Ohio i Tennessee, a ostatecznie okazała się zwycięska. Bitwa pod Shiloh zakończyła się śmiercią ponad 24 000 ludzi. Należała ona do najgroźniejszych bitew wojny secesyjnej i udowodniła, że Południe jest mniej potężne niż pierwotnie postrzegano.
