Celem planetologii porównawczej jest odkrywanie podobieństw między sposobami, w jakie tworzą się i ewoluują planety. Odkryte planety różnią się znacznie od siebie, gdy postrzegane są jako pojedyncze, izolowane systemy, ale astronomowie wierzę, że istnieją uniwersalne zasady, które się do nich odnoszą. Porównując właściwości różnych planet, naukowcy mają nadzieję odkryć te uniwersalne zasady i uzyskać więcej informacji.
Istnieje wiele czynników, które oddzielają każdą planetę w układzie słonecznym Ziemi od siebie, i to tylko w obrębie jednego układu słonecznego. Naukowcy odkryli wiele planet krążących wokół innych gwiazd, niektóre zupełnie inne od tych w pobliżu Ziemi. Największy podział w zakresie planetologii porównawczej znajduje się pomiędzy skalistymi planetami, takimi jak Merkury, Wenus, Ziemia i Mars, a gazowymi gigantami, Jowiszem, Saturnem, Uranem i Neptunem. W planetologii porównawczej naukowcy szukają podobieństw zarówno w obrębie tych głównych grup, jak i pomiędzy nimi.
Nawet w tym układzie słonecznym planetologia porównawcza jest w powijakach. Możliwość wysyłania sond pod zewnętrzną atmosferą innych planet jest stosunkowo nowa i nadal bardzo ograniczona. Nawet stosunkowo bliskie planety o znanych stałych powierzchniach, takich jak Wenus, zawierają warunki, które są niewiarygodnie wrogo nastawione do większości urządzeń. Jeszcze gorsze są gazowe olbrzymy, z ich ogromną siłą, gęstą atmosferą i ekstremalną pogodą.
