Zewnętrzne planety układu słonecznego wykonane są głównie z gazów. Mają zwykle o wiele więcej księżyców niż planety wewnętrzne, a zewnętrzne planety mają krótszy okres czasu, aby obracać się wokół swoich osi.
Zewnętrzne planety to te znajdujące się za pasiem asteroid, a mianowicie: Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Zostały one utworzone w większej odległości od słońca, gdzie temperatura była niższa niż wewnętrznych planet. Metale i skały skraplały się w wyższych temperaturach bliżej Słońca, tworząc skaliste planety, ale zewnętrzne gazowe giganty powstały w wyniku kondensacji gazów takich jak hel i wodór oraz związków tego ostatniego. Uważa się, że gazowe giganty mają skaliste rdzenie otoczone ciekłym wodorem i helem. Silne pola grawitacyjne zewnętrznych planet powstrzymują gazy atmosferyczne przed ucieczką w kosmos.
Jowisz, Saturn i Uran mają wokół nich pierścienie wykonane z lodu i pyłu. Naukowcy spodziewają się również odkryć pierścienie wokół Neptuna. Zewnętrzne planety są wystarczająco masywne, aby utrzymać swój własny system księżycowy. Zewnętrzne planety mają wiele księżyców z powodu ich silnych przyciągań grawitacyjnych, które podtrzymują księżyce na swoich orbitach, podobnie jak słońce podtrzymujące planety na ich orbitach.
Giganci gazu obracają się znacznie szybciej niż wewnętrzne planety. Dzień na Jowiszu jest mniej więcej równy 10 godzinom ziemskim. To powoduje, że gazowe olbrzymy wydają się podłużne zamiast kulistych.
