Podstawowymi celami Unii Europejskiej są promowanie większej harmonii społecznej, politycznej i ekonomicznej między narodami Europy Zachodniej. Przyczyny, dla których narody, których gospodarki są współzależne, są mniej prawdopodobne, aby zaangażować się w konflikt . Cele te realizowane są poprzez unifikację rynków europejskich w ramach jednej waluty, euro oraz poprzez zestawy norm prawnych, w których uczestniczą wszystkie państwa kandydujące i członkowskie. Ponadnarodowe instytucje współpracują z rządami krajowymi, by rządzić wdrażaniem tych standardów i pomóc UE działać jako jednolity organ na arenie światowej.
Wezwania do zjednoczenia Europy rozpoczęły się w latach czterdziestych i pięćdziesiątych jako reakcja na gwałtowny brak jedności w wojnach światowych. W miarę, jak kontynent przebudowywał swoje gałęzie przemysłu, zalety łączenia zasobów naturalnych i wzmacniania więzi stały się atrakcyjne dla przywódców narodowych, których gospodarki postimperialistyczne w tych krajach opierały się głównie na wymianie handlowej. Tak więc pierwotna koncepcja zjednoczenia Europy opierała się na pokoju i dobrobycie.
Współczesna Unia Europejska wywodzi swoje korzenie z koalicji gospodarczych powstałych między Belgią, Francją, Niemcami Zachodnimi, Włochami, Luksemburgiem i Holandią w latach 50. XX wieku. Pełna jedność rynku nie weszła jednak w życie do 2002 r. Wraz z wprowadzeniem euro. Wraz z rozwojem europejskiego dobrobytu wzrosły ambicje UE. UE wymienia obecnie między innymi cel promowania praw człowieka, mobilności obywateli między państwami członkowskimi oraz rozwoju bardziej przejrzystego i demokratycznego rządu.
