W okresie starożytnej Mezopotamii produkcja ceramiki ewoluowała od surowych, ręcznie robionych przedmiotów do komercyjnych kawałków produkowanych przez tysiące na pierwszym kole garncarskim.
-
Tworzenie puli
Wczesne wyroby ceramiczne formowano ręcznie lub za pomocą foremki, np. kosz. Wiele wczesnych prac wykonano w domu i służyły one celom funkcjonalnym, takim jak przechowywanie lub jedzenie. Gdy w Mezopotamii rozwinęły się miejskie cywilizacje, produkcja garncarstwa rozwinęła się jako zawód, a koło garncarskie wynurzyło się około 4000 B.C.E. W tym czasie ceramika stała się przedmiotem handlu.
-
Wypal glinę
Ceramikę w okresie mezopotamskim strzelano do dołu lub ogniska. Dni wypalania w jamie palnej sięgają prawie 30 000 B.C.E. W ziemi wykopano dziurę i umieszczono w niej ceramikę. Dno było wypełnione materiałami palnymi, a następnie ogień był oświetlany i pielęgnowany aż do śmierci. Po ochłodzeniu, wypalony garnek został oczyszczony.
-
Udekoruj pulę
Wiele wczesnych kawałków było nieodkrytych. Kawałki uformowane ręcznie miały zazwyczaj nierówny kształt. Statki utworzone za pomocą koszyka miały charakterystyczne wrażenia z formy. W zależności od kultury niektórzy garncarze nacinali linie w glinę, podczas gdy inni stosowali proste farby z węgla drzewnego lub rudy utlenionej, które były nakładane po wypaleniu. Zawodowi garncarze z późniejszego okresu opracowali więcej farb, takich jak kobalt i miedź, aby udekorować powierzchnię.
