Proces polimeryzacji przebiega na dwa sposoby. Pierwszy sposób polega na dodaniu małych cząsteczek do aktywnego miejsca łańcucha podobnych cząsteczek w celu utworzenia gigantycznych cząsteczek. Druga metoda polega na łączeniu małych cząsteczek w sposób, który powoduje utratę innych cząsteczek.
Ponadto polimeryzacja, pierwsza metoda, bardzo silne wiązanie powstaje, gdy cząsteczka, która ma niedopasowany elektron, przyciąga inną cząsteczkę z niezrównanym elektronem. Aktywnym miejscem w łańcuchu polimerowym jest lokalizacja niezrównanego elektronu. Małe cząsteczki są nazywane monomerami. Po połączeniu w gigantyczną cząsteczkę nazywa się je polimerami.
Drugi sposób nazywa się polimeryzacją kondensacyjną, ponieważ woda jest zazwyczaj cząsteczką, która jest tracona podczas procesu. Niektóre polimery są wytwarzane z naturalnych monomerów, podczas gdy inne są wytwarzane z substancji wytworzonych przez człowieka. Naturalne polimery obejmują skrobie i celulozę. Syntetyczne polimery obejmują nylony i inne poliestry.
Poza polimeryzacją właściwości monomerów nie są zmieniane ani podwyższane. Jednakże, gdy zachodzi polimeryzacja kondensacji, powstały polimer jest zmieniony. Właściwości, takie jak twardość, wytrzymałość i elastyczność, zwiększają się z każdym dodatkowym monomerem, ale potem wyrównują. Tworzywa sztuczne, które powstają w wyniku polimeryzacji addycyjnej, ulegają zmiękczeniu, gdy stosuje się ciepło w dowolnej postaci.
