Słoneczniki wykorzystują metodę rozmnażania krzyżowego poprzez przyciąganie zwierząt i owadów, takich jak pszczoły, i używanie ich do rozprzestrzeniania pyłku reprodukcyjnego z jednego kwiatu na inny. Słoneczniki mogą się rozmnażać, ale robiąc to , nie mają zróżnicowanego potomstwa, które lepiej pasuje do ich środowiska.
Gdy słoneczniki w pełni kwitną, ich pylniki wytwarzają słodką mieszaninę pyłków, która przyciąga pszczoły. Pylniki są zewnętrznym obszarem pręcika, który jest męskim narządem płciowym kwiatu. Następnie pszczoły używają nektaru do wytworzenia miodu. Kiedy pszczoły piją nektar, pyłek przykleja się do stóp pszczół.
Gdy pszczoła przemieszcza się pomiędzy różnymi słonecznikami, aby pić swój nektar, pyłek na ich nogach wchodzi w kontakt ze stygmatem, lepkim zewnętrznym końcem żeńskiego organu rozrodczego kwiatu zwanego słupkiem. Gdy pyłek zostanie wtłoczony w stygmaty, uwalnia plemniki, które zapładniają jaja w słupku. To jajko zostaje następnie pochowane pod ziemią i powstaje nowy kwiat. Słoneczniki są szybkimi reprodukcjami, a nasiona mogą kiełkować od pięciu do 10 dni pod ziemią.
Alternatywnie, słonecznik może się samoczynnie rozmnażać, obracając się wokół własnego pyłku. Jednak ta metoda wytwarza tylko identyczny kwiat, a nie taki, który ma zalety najlepszych genów z innych kwiatów wokół niego. W ten sposób powstają słoneczniki, które mogą zmieniać warunki w różnych okresach czasu.
