Odruchowe działanie pojawia się, gdy ciało reaguje na bodziec bez udziału mózgu. Uderzenia powiek i szybkie wyciąganie dłoni z gorącej powierzchni są przykładami odruchów. Skurcz źrenic oczu wystawionych na działanie jaskrawego światła jest doskonałym przykładem odruchu.
Zwykle mózg koordynuje reakcję na każdy bodziec za pośrednictwem rdzenia kręgowego i ośrodkowego układu nerwowego. W pewnych okolicznościach mózg jest omijany, aby uzyskać szybką odpowiedź. Reakcja trwa dłużej, gdy zaangażowane są mózg, nerwy i rdzeń kręgowy.
Wszystkie działania odruchów pojawiają się bardzo szybko, bez żadnego myślenia. Działanie nie jest z góry zaplanowane, a to sprawia, że jest natychmiastowy. Ścieżki, które powodują odruch, nazywają się łukami refleksyjnymi. Te łuki składają się z nerwu czuciowego, neuronów lub komórek nerwowych i nerwu ruchowego. Neurony są jak ścieżki czuciowe. Miliony neuronów są ze sobą połączone, tworząc nerw. Szlaki neuronowe umożliwiają działanie refleksyjne. Różne grupy mięśni uczestniczą w akcji odruchowej.
Pierwsze działania odruchowe zaczynają się w macicy nawet przed urodzeniem. Odruchy związane z dotykaniem, ssaniem i połykaniem są gotowe do porodu.
