Mt. Wezuwiusz ma odcień daktylowy do rymyolitycznej. Zawartość krzemionki dakitycznej w lodzie jest niższa niż w lolitach ryzolitycznych. Lawy zarówno daktylowe, jak i ryolityczne są lepkie i oba mogą powodować wielkie zniszczenia.
Lawa dakicka ma kolor szary lub czarny. Zawiera minerały takie jak piroksen, amfibol, skaleń i 63-68% krzemionki. Temperatura erupcji dla lawy daktylowej wynosi od 1500 do 1800 stopni Fahrenheita. Lodowatość dakrytyczna do rhyolitic jest tak niebezpieczna, ponieważ zawiera dużą ilość kryształów.
Mt. Wezuwiusz wybucha zgodnie z plinowskim modelem erupcji. Dotyczy to kolumny popiołu, tak wysokiej, jak 28 mil, wypychanej z wulkanu do stratosfery. Chmura popiołu w kształcie parasola u góry kolumny. Plinianska kolumna może się zawalić i stworzyć szybki i niszczący wulkaniczny przepływ błota. Te erupcje są również określane jako wybuchowe, ponieważ wulkan wytwarza mieszaninę gazu i cząstek stałych, które pokrywają obszar wokół góry.
Mt. Najsłynniejsza erupcja Wezuwiusza nastąpiła w 79 rpne, kiedy dwa rzymskie miasta Pompeje i Herkulanum w okolicach Neapolu zostały zniszczone wraz ze wszystkimi ich mieszkańcami. Budynki zostały zakopane pod warstwami błota, popiołu, pumeksu i skał wulkanicznych, i stały się kapsułami czasowymi dla historyków, aby studiować codzienne życie w Cesarstwie Rzymskim.
