Niektóre cechy anatomiczne kostki obejmują kości piętowe lub pięty, przyśrodkową kostkę, dolną część kości piszczelowej, kości skokowe i kostkę boczną. Dolna część kikuta stanowi również część kostki. Tworzy jamę z dolną częścią kości piszczelowej, do której pasuje najwyższa kość stopy.
Istnieje szereg więzadeł, które łączą kości kostek, takie jak więzadło podeszwowe, więzadła tylne i więzadło piszczelowo-strzałkowe oraz więzadła skokowo-strzałkowe i piszczelowo-strzałkowe. Więzadło naramienne i syndesmotyczne również pomaga utrzymać stabilność kostki. Poza zapewnieniem stabilności, więzadła kostki pozwalają stopie poruszać się w górę i w dół jak zawias.
Mięśnie, które składają się na kostkę, obejmują długie, prostujące mięsień hallucis longus, który rozciąga się od piszczeli aż do dużego palca stopy, oraz znacznie krótszy mięsień prostownikowy hallucis brevis. Istnieją również mięśnie peroneus brevis i peroneus longus. Jest też wiele ścięgien, w tym ścięgno Achillesa, które znajduje się z tyłu kostki i pobliskiego ścięgna.
Kostka jest również pełna mechanoreceptorów, które wysyłają informacje do centralnego układu nerwowego. Naukowcy uważają, że wrzeciono mięśniowe w kostce jest odpowiedzialne za tę funkcję.
