Typ wiązania pomiędzy nukleozasadami w kwasie dezoksyrybonukleinowym lub cząsteczką DNA jest wiązaniem wodorowym. Cztery azotowe zasady obecne w DNA obejmują cytozynę (C), guaninę (G), adenina (A) i tymina (T).
DNA przenosi materiał genetyczny organizmu. Charakteryzuje się podwójną spiralą, w której dwa pasma skręcają się wokół siebie i biegną w przeciwnych kierunkach. DNA jest rodzajem kwasu nukleinowego, który jest tworzony przez powtarzające się jednostki zwane nukleotydami, które służą jako budulce cząsteczki. Każdy nukleotyd obejmuje cukier dezoksyrybozowy, grupę fosforanową i nukleozasadę.
Cztery nukleozasad znajdujące się w DNA są podzielone na dwie kategorie: puryn i pirymidyn. Puryny są podwójnie pierścieniowe i większe w porównaniu do pirymidyn, które tworzą tylko pojedyncze pierścienie. A i G są purynami, natomiast C i T są pirymidynami. Puryna zawsze wiąże się z pirymidyną.
Azotowe zasady tworzą komplementarne pary. Tylko wiązania z T i na odwrót, podczas gdy C tylko paruje z G i odwrotnie. Pary bazowe znajdują się wewnątrz podwójnej helisy, ułożonej jedna na drugiej, która jest często porównywana ze szczeblami lub stopniami pokręconej drabiny. Pary zasad A-T i T-A składają się z dwóch wiązań wodorowych, podczas gdy pary zasad C-G i G-C tworzą trzy wiązania wodorowe. Ten mechanizm wiązania wodorowego nadaje temu DNA charakterystyczny kształt.
