Chmury służą jako odblaski napływającego promieniowania słonecznego, zwane także nasłonecznieniem, które jest promieniowaniem krótkofalowym emitowanym przez słońce, które rozprzestrzenia się w atmosferze ziemskiej. Jednak stopień, w jakim pojedyncza chmura odbija nasłonecznienie, zależy od jej grubości, ponieważ cienkie chmury odzwierciedlają mniejsze nasłonecznienie niż grube chmury.
Wysokie chmury, w tym cirrus, cirrostratus i cirrocumulus, występują powyżej 20 000 stóp. Chmury te składają się przede wszystkim z zawieszonych cząsteczek lodu i są bardzo cienkie. Ta cienkość pozwala większości nasłonecznienia przejść przez chmury typu cirrus, nie tracąc przy tym dużej energii z powodu odbicia.
Średnie chmury, w tym altocumulus i altrostratus, występują między 6500 a 23 000 stóp. Chmury Altocumulus składają się z kropel wody, podczas gdy chmury altostratus składają się z kropel lodu i wody. Chmury Altocumulus są grubsze od chmur altostratus, a oba typy chmur są grubsze niż chmury typu cirrus. W związku z tym średnie chmury odzwierciedlają większy udział nasłonecznienia niż wysokie chmury.
Niskie chmury, w tym stratus, nimbostratus i cumulus, znajdują się poniżej 6000 stóp. Chmury te składają się w całości z kropelek wody. Ich grubość powoduje, że odzwierciedlają one wysoki poziom nasłonecznienia, który dociera do tej niskiej wysokości.
Chmury Cumulonimbus, zwane także chmurami burzowymi, mają tendencję do odzwierciedlania największego nasłonecznienia. Ich wysokość sięga od powierzchni Ziemi do ponad 50 000 stóp.
