Warstwa ozonowa jest ważna, ponieważ filtruje szkodliwe promieniowanie ultrafioletowe podczas podróży ze Słońca na powierzchnię Ziemi. Te promienie ultrafioletowe mogą szkodzić życiu roślin i zwierząt. Po obserwacji zubożenia warstwy ozonowej w wyniku dodania chlorofluorowęglowodorów i innych chemikaliów chemicznych, Protokół Montrealski został uchwalony 1 stycznia 1989 r. Jako próba wykorzenienia tych chemikaliów z atmosfery.
Ozon znajduje się w stratosferze, warstwie powietrza otaczającej globus około 6 do 30 mil powyżej jej powierzchni. Kiedy promieniowanie ultrafioletowe uderza tę warstwę powietrza, oddziałuje z ozonem i ulega rozkładowi chemicznemu. Nawet z filtrem ozonowym promieniowanie ultrafioletowe dociera do Ziemi. To promieniowanie jest odpowiedzialne za raka skóry i zahamowanie wzrostu roślin.
W latach 80. XX w. badanie przyczyny zubożenia warstwy ozonowej doprowadziło do zbadania związków chlorofluorowęglowych, które są substancjami chemicznymi stosowanymi w czynnikach chłodniczych, piankach izolacyjnych i rozpuszczalnikach. Po uwolnieniu chlorofluorowęglowodorów do atmosfery, wiatry kierują je w górę, gdzie oddziałują z ozonem, niszcząc cząsteczki ozonu. Oprócz chlorofluorowęglowodorów znane są również pestycydy zawierające bromek metylu, halony stosowane w gaśnicach i metylo chloroformie, występujące w przemysłowych rozpuszczalnikach, które niszczą ozon.
