Głównymi przyczynami rewolucji rosyjskiej w 1917 r. były ubóstwo klasy chłopskiej, powstanie miejskiej klasy przemysłowej, przestarzałe i uciskane wojsko, rosnący ruch intelektualny, nieefektywność i autokratyzm carskiego reżimu. Rewolucja była katalizowana przez katastrofalne uczestnictwo Rosji w I wojnie światowej, podczas której ogromne ofiary i wydatki przyniosły głód i niepokoje.
Chociaż teoretycznie rosyjscy chłopi na początku XX wieku posiadali własną ziemię, byli głęboko zadłużeni i ledwie przetrwali dzięki przestarzałym technikom i sprzętom rolniczym na poziomie minimum egzystencji. Wielu przeprowadziło się do miast, aby znaleźć pracę w rozwijających się fabrykach, ale spotkało ich złe warunki życia, niskie płace i brak praw jako pracowników. Car, próbując rządzić ogromnym krajem sam, zignorował Dumę, rosyjski parlament, a także prośby chłopów i proletariatu, decydując się na zmiażdżenie opozycji, zamiast rozważać swoje żale. To pozostawiło ubogich otwarte na propagandę bolszewików i innych dysydentów, którzy zachęcali rewolucję przeciwko carskiemu reżimowi.
Na początku wojny światowej inspirowałem się patriotyzmem, ale wkrótce okazało się, że armia rosyjska była beznadziejnie źle wyposażona i źle prowadzona, ponieważ zaczęły ponosić ciężkie straty i poważne porażki. Car odsunął się od oficerów, a dezercja stała się powszechna. Kiedy rozpoczęła się rewolucja, car wezwał armię do przywrócenia porządku, ale wielu żołnierzy zbuntowało się i przyłączyło się do demonstrantów.
