Do głównych obowiązków sumeryjskich królów w starożytnej cywilizacji mezopotamii należą rytuały religijne, sprawy wewnętrzne państwa, sprawy wojskowe, tworzenie prawa, przywództwo administracyjne i egzekucja sprawiedliwości. Społeczeństwo mezopotamskie uważało króla za reprezentanta bogów na Ziemi z bosko przyznanym prawem do rządzenia.
Chociaż uważany za człowieka czynnika bogów, sumeryjski władca nie otrzymał statusu boskiego. Jego poddani uwierzyli, że został osobiście wybrany przez bogów, aby reprezentowali swoją wolę.
Innym ważnym obowiązkiem sumeryjskich władców był przywódca wojskowy. Starożytni Mezopotamianie uważali podbój innych ziem za misję przyznaną im przez bogów. Głównym obowiązkiem władcy było dostarczenie większej liczby ludzi i zasobów do domeny w celu ożywienia gospodarki. Wojna była jedną z metod ekonomicznego zysku, ponieważ dostarczała królestwu więcej ziemi i niewolniczej siły roboczej na budowę.
Władca ustanowił również kodeksy praw pomiędzy Mezopotamii i wyznaczył sędziów, aby egzekwowali prawa. Prawa stworzone w ramach mandatu króla sumeryjskiego obejmowały różne aspekty życia, w tym własność ziemi, błędy zawodowe i rozwody. Król również wykonał decyzję sędziów, zapewniając, że winne partie otrzymały sprawiedliwą karę zgodnie z prawem.
