Powinowactwo elektronowe definiuje się jako ilość energii emitowanej, gdy elektron jest dodawany do neutralnego atomu w stanie gazowym, aby utworzyć jon ujemny. Energia atomu jest określana, gdy atom zyskuje lub traci energię poprzez reakcję chemiczną, która powoduje wzrost lub utratę elektronów.
Reakcja chemiczna, która wyzwala energię, nazywa się reakcją egzotermiczną. Przykłady reakcji egzotermicznych obejmują spalanie substancji, reakcje spalania paliw i oddychanie. Reakcja chemiczna, która pochłania energię, nazywa się reakcją endotermiczną. Przykłady obejmują fotosyntezę, reakcje rozkładu termicznego i topnienie lodu.
Energia uwolniona z reakcji egzotermicznej jest ujemna, podczas gdy energia uwolniona z reakcji endotermicznej jest dodatnia. W pierwszej reakcji powinowactwa elektronów są ujemne, aw drugiej reakcji powinowactwa elektronów są pozytywne.
Powinowactwo poszczególnych pierwiastków różni się. Na przykład, metale mają niższe powinowactwa elektronowe w porównaniu do niemetali. Dzieje się tak dlatego, że prawdopodobieństwo otrzymania metali przez elektrony jest niskie, ponieważ metale łatwiej tracą elektrony walencyjne. Elektron wartościowości jest elektronem związanym z atomem, który może uczestniczyć w tworzeniu wiązania chemicznego. Niemetale mają większe powinowactwa elektronowe ze względu na ich struktury atomowe. Po drugie, mają więcej elektronów walencyjnych w porównaniu z metalami; dlatego niemetalowi łatwiej jest zdobyć elektrony.
