Prawo bezwładności stwierdza, że przedmiot w spoczynku pozostaje w spoczynku, a obiekt w ruchu pozostaje w ruchu z tą samą prędkością i w tym samym kierunku, chyba że działa na niego niezrównoważona siła. Prawo bezwładności jest czasami określane jako pierwsze prawo ruchu Newtona.
Sir Isaac Newton przedstawił swoje trzy prawa ruchu po raz pierwszy w 1686 roku w "Principia Mathematica Philosophiae Naturalis". Pierwsze prawo, prawo bezwładności, stwierdza, że prędkość obiektu zmieni się tylko wtedy, gdy zmieni się zewnętrzna siła.
Dobrym przykładem tego prawa, jakie widzimy w życiu codziennym, jest latawiec latający po niebie. Latawiec pozostanie w powietrzu z aktualną prędkością, chyba że zostanie zmieniony przez prędkość lub kierunek wiatru. Kolejny świetny przykład pierwszego prawa Newtona pojawia się, gdy paczka zostaje wyrzucona z poruszającego się samolotu. Pakiet będzie nadal opadał z prędkością, z jaką porusza się samolot, aż siła zewnętrzna, w tym przypadku grawitacja, spowoduje zmianę prędkości.
Jeśli obiekt nie ma prędkości, obiekt ten pozostaje w spoczynku. Nic tego nie zmieni, chyba że przenosi je zewnętrzna siła. Ilość zmian, którym poddawany jest obiekt, wyjaśniona jest przez drugie prawo ruchu Newtona, które stwierdza, że siła jest równa zmianie pędu.
