Statuty Konfederacji stworzyły słaby rząd narodowy z niewielką władzą, pozostawiając wiele władzy i odpowiedzialności państwom. Artykuły nadały supremacji rządu krajowego w sprawach polityki zagranicznej. Tymczasem państwa same zajmowały się kwestiami handlu i większością innych polityk krajowych.
Statuty Konfederacji celowo stworzyły stosunkowo słaby rząd centralny podczas rewolucji amerykańskiej przez ludzi walczących z tym, co uważali za tyraniczne ekscesy Brytyjczyków. Głównym celem artykułów było zjednoczenie stanów na tyle, aby pomyślnie przejść przez wojnę.
Po rewolucji artykuły funkcjonowały głównie jako sposób na nadanie państwom jednolitej polityki zagranicznej, ale artykuły nie były całkowicie udane. Gruzja, na przykład, niezależnie prowadziła politykę dotyczącą hiszpańskiej Florydy, posuwając się nawet do gróźb wojny z Hiszpanami, jeśli nie ograniczyły one indyjskich działań wojennych i uniemożliwiły schronienie uciekinierów.
Zgodnie z artykułami Konfederacji każde państwo miało równą reprezentację i jeden głos w jednoizbowym ustawodawstwie. Nie było narodowej władzy wykonawczej ani sądowniczej. Chociaż rząd krajowy uniemożliwiał państwom drukowanie własnych pieniędzy, nie miał on możliwości opodatkowania państw. Może składać tylko wnioski o środki na pokrycie zobowiązań krajowych.
Słabość rządu pod artykułami Konfederacji została dodatkowo ujawniona przez niezdolność rządu do sprawnego radzenia sobie z Rebelią Shays. Coraz większa troska o nieskuteczność rządu sprawiła, że wielu przywódców narodu wezwało do nowego systemu politycznego i ostatecznie stworzyło konstytucję.
