Historycznie w Układzie Słonecznym istniało dziewięć planet: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun i Pluton. Jednak w 2006 r. Międzynarodowa Unia Astronomiczna zdecydowała przeklasyfikować Plutona jako planetę karłowatą, redukując oficjalną liczbę planet do ośmiu.
Starożytne cywilizacje znały pięć planet, ponieważ Merkury, Wenus, Mars, Jowisz i Saturn są widoczne gołym okiem. Śledząc ruchy tych ciał, starożytni Grecy zauważyli, że nie zachowują się jak inne "ustalone" gwiazdy. Okresowo, te ciała zdawały się zmieniać kierunek, kiedy poruszały się po niebie i przez jakiś czas wydawały się poruszać w kierunku przeciwnym do innych ciał w układzie, zanim wznowią ruch w normalnym kierunku. Ten pozorny ruch wsteczny jest iluzją spowodowaną przez obserwowanie ruchów planet z innej poruszającej się planety, Ziemi. Pozostałe planety w Układzie Słonecznym są zbyt odległe i słabe, by można je było zobaczyć z Ziemi w normalnych warunkach, i zostały zidentyfikowane za pomocą teleskopu. Ostatni z pierwotnych dziewięciu, Pluton, odkryto dopiero w 1930 roku. Słońce znajduje się w centrum układu słonecznego, a gdy każda planeta obraca się wokół własnej osi, obraca się wokół Słońca.
